MURDALAR GAPIRMAYDILAR… (8-qism)
...davomi

opketaman… Ha endi, o'zing bilasan, uyda yolg'izman…

— Nima?.. Qizimga til tekkizma!.. Hozir…

— Vey, namuncha hezlanavermasang? Melisaga bermaganimgayam shukr qil!

Sobir qassob kutilmagan harakat bilan Mo'minning yoqasidan oldi.

— Qizimga til tekkizma, haromi!..

— Tort qo'lingni!.. Yo'qsa…

— Nima qilasan? Urasanmi? Ur!..

Mo'min bir siltanishda qassobning qo'llaridan chiqdi-da, sal nari borib qo'llarini bigiz qildi.

— Mana ko'rasan, kechqurun kelganimda bir milyonim tayyor bo'lmasin… Men aytganini qiladigan odamman…

— Mana senga pul! Bir tiyin ham bermayman.

— Ko'ramiz.

Shu bilan suhbat yakun topdi. Mo'min qo'llarini musht qilgancha, so'kina-so'kina qassobning hovlisini tark etdi.



* * *



Jazavaga tushgan Mo'min kechgacha o'ziga kela olmadi. Har ehtimolga qarshi yigirma besh yoshlardagi yaqin ulfati Ma'rufni chaqirib keldi.

— Menga qara, bir ish bor. — dedi u yigitga. — Agar qoyillatsang, arra qilamiz.

— Nimani arra qilamiz, aka?

— Qizni, ahmoq, qizni!

— Ie, qanaqa qiz?

— Sobir qassobning qizini o'g'irlash kerak.

Ma'ruf tanish ismni eshitib orqaga tislandi.

— O'ylab gapirayapsizmi? Axir…

— Nima? Qo'rqib ketdingmi?.. To'xta, sen mashina olmoqchiman, ozgina pul yetmay turibdi deganding-a?

— Ha. Ikki ming ko'kidan yetmay turibdi.

— Ana, mabodo, o'sha qizni o'g'irlab, imi-jimida mening qo'limga topshirsang, ikki ming qarzni o'zim berib turaman…

— To'g'ri-ku-ya, — o'ychan javob qildi Ma'ruf. — ammo… Qassobni yaxshi bilaman-da!.. Bitta-yu bitta qizi… E, aka, shayton yo'ldan ozdiribdi sizni. Bir mahallada yashab turib ham shunday qiladimi odam?..

— Menga aql o'rgatma! Pul kerak bo'lsa, mana senga imkoniyat.

— Yo'-o'q, qamalib ketishni istamayman. Meni tinch qo'ying!

— O'zingam quyonyurak ekansan. — qo'l siltadi Mo'min. — Bor, toshingni ter, sendaqalarga bitta gapni aytib bo'lmaydi… Menga qara, agar birovga churq etsang…

— Men unaqa odam emasman. Xotirjam bo'ling, oramizda qoladi…

Ma'ruf chiqib ketgach, Mo'min kechgacha ko'chaga chiqmay, turli rejalar tuzdi. Ma'murani qanday qo'lga tushirish-u, uyga olib kelib qanday yo'l bilan «ish» bitirish yo'llarini izladi…

Nihoyat bir qarorga keldi shekilli, qorong'i tushishini poylab soat taxminan kechki o'nlardan keyin dala yo'l bilan qassobning tomorqasi orqali hovliga kirib bordi. Bu vaqtda qishloq odamlarining deyarli barchasi uxlashga yotishadi. Qassobning ham chiroqlari o'chirilgan edi…

— Men senga ko'rsatib qo'yaman qarz uzmaslik qanaqa bo'lishini. — ko'nglidan o'tkazdi Mo'min Ma'mura yotadigan xonaning derazasi ostiga yaqinlashib. — Joningni sug'urib olganimda bilasan pulning qanchalik shirinligini…

U quloqlarini deraza oynasiga tirab qizning uxlagan-uxlamaganini tekshirib ko'rgan bo'ldi. Xona ichi jim-jitligiga amin bo'lgach, asta nari borib Sobirning xonasini ham shu taxlit tekshirdi. Bu xonada ham sukunat hukmron.

— O'la, — deya pichirladi Mo'min. — O'likday qotib bo'psan-ku!.. Qo'lidan hech vaqo kelmay

 Искать в заголовках статей