Oyog'im sinsa sinar... Otajonimni ko'rsam bo'lgani (Ajoyib hikoya)
...davomi

Inobat xola eshikka suyanib,
chuqur xo‘rsindi. Akmalga
nima deydi? Bu oltinchi
joydan qaytishi, hammasida
bir xil javob...
Xola horg‘in qadam tashlab,
ichkariga kirdi. O‘g‘li uyda yo‘q
edi. Ustaxonasida bo‘lsa kerak.
Inobat xola tugunini xontaxta
ustiga qo‘yib, to‘shakka o‘tirdi
va ko‘zlarini yumdi.
Kimningdir oldida izza
bo‘lishdan qochib, sovchilikka
doim o‘zi boradi. Chunki o‘g‘li…
Eshik g‘iyqillab ochildi. Akmal
eshik tutqichini mahkam
ushlaganicha, onasining
huzuriga kirdi. Akmalning yuzi
istarali, qop-qora qosh-ko‘zlari
chiroyli. Ko‘rgan odam borki
havas qiladi, lekin oyog‘i…
Akmal tug‘ilganida Inobat xola
ko‘p azob chekkandi. U paytlar
tibbiyot unchalik
rivojlanmaganmidi yoki
operatsiya qildirish rasm
bo‘lmaganmidi, qiynalib
tug‘ilgan bolaning oyog‘iga
shikast yetdi. Inobat esa
shundan keyin farzand
ko‘rolmaydigan bo‘lib qoldi.
Shiringina bolakay uch
yoshida qiynalib qadam
tashladi.
Yolg‘iz, tag‘in bunaqa bolaga
qanoat qilmadimi yoki bu bir
bahona bo‘ldimi, eri ham
tashlab ketdi. Inobat yig‘ladi-
siqtadi, najot yo‘q, ovundi.
Bolasini yolg‘iz o‘zi katta qildi.
Maktabni bitirganida institutga
kiritishga qurbi yetmasligini
tushundi va o‘g‘li shu
paytgacha o‘rganib olishga
ulgurgan hunariga yo‘l berildi.
Mo‘jazgina hovlining devori
olindi va kichikroq hujra
solindi. Akmal alohida eshikli
shinam ustaxonada etikdo‘zlik
qila boshladi. Mijozlari
ko‘paydi, hunari bilan birga
ro‘zg‘orlariga ham baraka
kirdi, ona-bola yillar davomida
shu baxt sari harakat
qilganlarini tushungandek
bo‘ldilar. Lekin bu baxt
navbatdagi muammo oldida
yo‘qqa chiqib turibdi.
Uylanadigan vaqti keldi, hatto
bir oz o‘tdi ham. Akmalga hech
kim qizini bermadi. Uning
odobiga, mehnatiga havas
qildilar, soppa-sog‘
takasaltanglarga o‘rnak qilib
ko‘rsatdilar, lekin hech kim
qizini bermadi. Unga
achindilar, onasiga achindilar.
Lekin ona tinimsiz eshik qoqdi,
yigit umid bilan kutdi. Qiz
bermadilar.
Takasaltanglar uylanib ketdi,
ko‘rimsiz qizlar-da tengini
topdi. Akmal bo‘ydoqligicha
qoldi.
Shu…
* * *
Akmal onasining ko‘ziga bir
qarashdayoq hammasini
tushundi. Shuning uchun nima
bo‘ldi deb so‘rab o‘tirmadi.
Ona-bola choy ichdilar va
Akmal yana ustaxonasiga
chiqib ketdi. Agronomning
kirza etigiga mix urayotib,
o‘yga berildi. Onasi yorilsa
ham bo‘lardi. «Sening ham
tenging bordir bolam» deb
yig‘lasa, balki yozilarmidi?!
O‘shanda uchinchi sinfda
o‘qishardi. Mana shu etik
egasining qizi Mohira bilan
sinfdosh edilar. Bir kun
nimadir bo‘ldi-yu, muallim
Akmalni Mohiraning oldiga
o‘tqazib qo‘ydi. Ertasiga
darsga kelganlarida parta
ustida «M+A=S» degan yozuv
paydo bo‘lgandi. Akmal
o‘chirishga ulgurmadi.
Kimningdir bolalarcha
qilig‘idan sinfda gap bolaladi
va hamma Mohirani ermaklay
boshladilar. Mohira esa bor
alamini yig‘di va uch so‘zga
joyladi:
«Turqing qursin, cho‘loq!».
Murg‘akkina go‘dak sumkasini
ham olmay, oqsoqlanganicha
uylariga chopib keldi. Yostiqqa
boshini burkab rosa yig‘ladi,

 Искать в заголовках статей